Nâzım Hikmet’ten “Bir Ayrılış Hikayesi” – Aşkın ve Vedanın Şiiri

Nâzım Hikmet’ten “Bir Ayrılış Hikayesi” – Aşkın ve Vedanın Şiiri​

“Bir Ayrılış Hikayesi” Şiiri


Erkek kadına dedi ki:

• Seni seviyorum,
  ama nasıl?
  avuçlarımda camdan bir parça gibi kalbimi sıkıp
  parmaklarımı kanatarak
  kırasıya,
  çıldırasıya...

Erkek kadına dedi ki:

• Seni seviyorum,
  ama nasıl?
  kilometrelerce derin, kilometrelerce dümdüz,
  yüzde yüz, yüzde bin beşyüz
  yüzde hudutsuz kere yüz...

Kadın erkeğe dedi ki:

• Baktım
  dudağımla, yüreğimle, kafamla;
  severek, korkarak, eğilerek,
  dudağına, yüreğine, kafana.
  Şimdi ne söylüyorsam
  karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana...
  Ve artık
  biliyorum:
  Toprağın
  Yüzü güneşli bir ana gibi
  En son, en güzel çocuğunu emzirdiğini...
  
  Fakat neyleyim
  saçlarım dolanmış
  ölmekte olanın parmaklarına
  başımı kurtarmam kâbil
  değil!
  Sen
  yürümelisin,
  yeni doğan çocuğun
  gözlerine bakarak...
  
  Sen
  yürümelisin,
  beni bırakarak...

Kadın sustu.


SARILDILAR


Bir kitap düştü yere...


Kapandı bir pencere...


AYRILDILAR...

---

Nâzım Hikmet ve “Bir Ayrılış Hikayesi”nin Teması


Aşkın yoğunluğu ve duygusal derinliği
Ayrılığın kaçınılmaz oluşu
Sevgi ve vedanın iç içe geçtiği anlar
Bir ilişkinin sona erişi ve geride kalan izler


🖋 Nâzım Hikmet, aşkı sadece mutluluk ve tutku olarak değil, aynı zamanda ayrılığın kaçınılmaz hüznüyle de ele alır. “Bir Ayrılış Hikayesi” şiiri, seven iki insanın veda etmek zorunda kaldığı duygusal bir anı anlatır. Şiirde aşkın hem coşkusu hem de ayrılık acısı ustalıkla işlenmiştir.


Sizce aşk, ayrılığı da içinde barındıran bir duygu mu?


Bu şiir size neler hissettiriyor? Yorumlarınızı bizimle paylaşın!


Nâzım Hikmet’in aşk, özlem ve ayrılık dolu dizeleri hâlâ kalplerde yankılanıyor!