Nâzım Hikmet'ten "Ceviz Ağacı" – Direniş ve Aşkın Şiiri
"Ceviz Ağacı" ŞiiriBaşım köpük köpük bulut, içim dışım deniz,
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda,
Budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz.
Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.
Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl.
Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril,
Koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil.
Yapraklarım ellerimdir, tam yüz bin elim var.
Yüz bin elle dokunurum sana, İstanbul'a.
Yapraklarım gözlerimdir, şaşarak bakarım.
Yüz bin gözle seyrederim seni, İstanbul'u.
Yüz bin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarım.
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.
Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.
Şiirin Teması ve Anlamı
Şairin, aşk ve özgürlük arasında kurduğu güçlü metaforlar Şiirin politik ve toplumsal bir başkaldırı niteliğinde oluşu Doğayla insanın bütünleşmesi ve bunun getirdiği farkındalık Gizli ama güçlü bir varoluşun anlatımıNâzım Hikmet’in bu şiiri, sadece bir ceviz ağacının hikâyesi değildir. Aynı zamanda, fark edilmeyen bir direnişi, aşka ve özgürlüğe duyulan tutkuyu simgeler. Şair, doğanın diliyle konuşarak hem İstanbul'a hem de sevdiğine dokunur. Ama ne polis ne de sevdiği bunun farkındadır.
Sizce bu şiir, yalnızca bir aşk şiiri mi, yoksa bir özgürlük çığlığı mı? Yorumlarınızı bizimle paylaşın!
Nazım Hikmet’in ölümsüz dizeleri, Gülhane Parkı’ndaki bir ceviz ağacı gibi yıllar boyunca büyümeye devam ediyor! 
